فضیلت خواهی
نیچه می گه برترین غریزه در انسان فضیلت خواهی اونه ، احساسی که آدم رو برای رسیدن به کمال هدایت میکنه. من باهاش موافقم ! نیچه میگه اما انسان نمی تونه در همه زمینه ها به کمال برسه، و باید بین فضیلتها یکی رو انتخاب کنه تا به اون برسه! من به این اعتراض دارم !! نه به نیچه ، اون راست می گه ، بلکه به این دنیای محدود که آدم برای موفق بودن توش ( که خودش تعریف درستی نداره!) مجبوره از بین همه علایقش فقط یکی رو انتخاب کنه و بهش اهمیت بده ! درست مثل همون موضوع عشق و ازدواج ! تو اگه واقعا بخوای کسی رو از ته دل دوست داشته باشی ، وقتی به کمال عشق اون میرسی و دیوونه اش می شی باید فقط اونو دوست داشته باشی !! اگه کس دیگه ای رو هم دوست داشته باشی دیگه هیچ کدوم رو نمی تونی به کمال دوست داشته باشی ! مجبوری این کمال رو نصف کنی و اونوقت دیگه اسمش کمال نیست، بلکه نصف کماله!!! حالا هرچی تعداد این دوست داشتنیها بیشتر بشه تو از کمال دور میشی ! هرچقدرم که می خوای روشن فکر باش !! این طبیعت دنیاست ! همونطور که اگه یکی رو دوست داشته باشی و بخوای در کنار اون به کس دیگه ای هم عشق بورزی، اولیه یا از حسادت می ترکه و یا کاری می کنه که وجود تو فقط متعلق به خودش باشه و در هر دو حالت تو خوشبخت نخواهی بود ، درست شبیه همین در مورد فضیلتها صادقه ؛ همونطور که نیچه هم گفته ، هر فضیلتی وجود تو رو فقط برای خودش و پیشرفت خودش می خواد بنا بر این اگر چند فضیلت رو در خودت بپروری اونها تو رو نابود خواهند کرد! در عین حال وقتی هم تمام تلاشتو برای رسیدن به کمال در یک فضیلت می کنی ، وقتی به دور و برت نگاه می کنی و می بینی هنوز هیچی نیستی دیگه انگیزه ای برات نمی مونه. می بینید چه دنیای مزخرفیه ؟هنوز هم با نظریه خوشبختی و مردن جهشی مخالفید ؟
Wish I might
Have this I wish tonigh
Are you satisfied?x
Dig for gold
Dig for fame
You dig to make your name
Are you pacified?x
All the wants you waste
All the things you've chased
Then it all crashes down
And you break your crown
And you point your finger
But there's no one around
Just want one thing
Just to play the king
But the castle's crumbled
And you're left with just a name
Where's your crown King Nothing?x
< Metallica, King Nothing>
درباره مردن !!
آدمها سه بار می میرن ولی فقط یک بارشو به اسم مرگ میشناسن !!
وقتی آدما میان توی این دنیا ، از دنیای اولشون میان تو دنیای دوم ! از شکم مادر که فقط باید توش لم می دادن و حتی لازم نبود زحمت غذا خوردن به خودشون بدن، میان تو این دنیایی که پر از سختی و بدبختیه ! واسه همینه که این قدر گریه می کنند !! چون مرده اند !!! مردن دوم وقتیه که آدما دوران بچگیا ، شیطنتها و راحتیاشون تموم میشه و مجبورند تن به یه زندگی دیگه بدن !! یه زندگی دیگه که به مراتب از قبلیه سخت تره ! پر از مسئولیت ، جدیت ، دردسر ، جون کندن واسه زنده موندن ...!! این همون مرحله ازدواجه !! کسی که ازدواج می کنه دیگه مثل قبل زنده نیست ، دیگه دنیای بچگیاش میمیره ! هر کاری هم بکنه ، حتی اگه از همسرش جدا بشه دیگه نمیتونه اون طوری باشه . درست مثل بچه ای که به دنیا اومده باشه و بخواد برگرده جای قبلش !! حالا اگه کسی واقعا از این مردن آگاه باشه براش دردناکه ولی بعضیا که نمی دونن دارن تو دنیای قبلیشون میمیرن شاید اینو احساس نکنن ! مردن سوم رو هم که خودتون بهتر میشناسین ! یه مردنه درست مثل قبلیا !! شاید بگید دومی با سومی خیلی فرق داره چون توی دومی همه شادن و توی سومی همه غمگین ! ولی شما از کجا می دونید وقتی یه نفر اینجا می میره تو دنیای مرده ها براش جشن نمی گیرن ؟
بعضیا میتونن جهشی بمیرن !! یعنی بدون عبور از یه مرحله برن ۱ یا ۲ مرحله بعد ! مثل جنین هایی که تو شکم مادرشون می میرن یا کسانیکه قبل از (یا اوایل ) مرحله سوم می میرن ! از دسته اول آدم معروفی رو سراغ ندارم ولی اکثر هنرمندای بزرگ جزو دسته دوم هستن ! نمیدونم این نتیجه گیری درسته یا نه ، ولی به نظرم هرکی جهشی بره خوشبخت تره !!!
mama loves her baby, and dady loves you too
and the sea may look warm to you baby, and the sky may look blue
but ooooh baby, oo, oo, oo, baby blue
oo, oo, oo, oo, oo, oo, baby
if you should go skating on the thin ice of modern life
dragging behind you a silent reproach of a million twisting eyes
don't be suprised when a crack in the ice, apears under your feet
you slip out of your depth and out of your mind
with your fear flowing out behind you as you claw the thin ice
<pink floyd, the wall>
به نام خدا، نیمکت هستم ... !
سلام !نیمکت یه سمبله ، سمبل دو نفر دوست، شایدم بیشتر ! خب اگه یه نفر بود که سمبلش می شد صندلی ! نیمکت یه خاطره است ، خاطره یه دوستی، خاطره روزهایی که اونا کنار هم می نشستند ، خاطره خاطراتی که واسه هم روی اون نیمکت تعریف می کردند ، خاطره ی ... اصلا خاطره یه شروع ، یه آشنایی ، یه حرف ساده ! خاطره مدرسه ، دوستای بغل دستی ، شیطنت ها، یادگاری نوشتن ها !
من اینجام با یه نیمکت خالی ، این نیمکت شاید الان برای شما که اینو می خونید هیچی نداشته باشه، ولی اگه این نیمکت باعث آشنایی و دوستی ما بشه بعدا که بهش نگاه کنیم یاد تمام خاطراتی می افتیم که با هم از اون داشتیم ! :)
